نکته عجیب اما، وجود شواهدی تایید نشده از روابطی است که دقیقا مصداق پدوفیلی شمرده شده و در بین رهبران سیاسی بعضی کشورهای پیشرفته دیده می‌شود!
قوانین مربوط به آزار جنسی کودکان در دنیا تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند.
پدوفیلی با خیال پردازی ها و یا فعالیت های جنسی با کودکان قبل از سن بلوغ، مشخص می شود.
نقاشی های جنسی از کودک، شاخص قابل‌اعتمادتری برای شناخت فرد پدوفیلی و مزاحمتش برای یک کودک است. این نقاشی ها شاید برای اهداف متفاوتی باشند، از لذت بردن از میل جنسی فردی یا تجارت با دیگر کلکسیونرها تا آماده کردن کودک برای تجاوز جنسی که بخشی از فرایند سو استفاده از کودک است.
پیش‌بینی درمان پدوفیل کاری بسیار دشوار است. معمولا افراد مبتلا به پدوفیلی نمی‌توانند تصورات جنسی طولانی‌مدت خود درمورد کودکان را به‌راحتی کنار بگذارند. پزشکان می‌توانند با تلاش فراوان از شدت تصورات پدوفیلی در افراد مبتلا کم کنند و ترفندهای مقابله با آن را به بیمار بیاموزند. اما پیش از این، فرد مبتلا باید بپذیرد که به این اختلال مبتلاست و تمایل به درمان داشته باشد.
این اصطلاح می تواند برای توصیف هر فردی استفاده شود که در این رابطه فانتزی هایی دارد، از نظر جنسی تحریک می شود و یا تمایلاتی را به سوی کودکان دارد، چه کار فیزیکی با کودکان انجام دهد یا نه.
مفاهیمی چون احترام به دیگران و بزرگترها که به صورت غلط به کودکان آموزش داده می‌شود، ممکن است موجب آسیب‌های جبران سایت پدوفیلی ناپذیری به آن‌ها شود.
بحث های زیادی وجود دارد که آیا این تفاوت ها نشان دهنده ی یک گروه ثابت هستند یا زیرمجموعه هایی از یک گروه می باشند؟ در اصل این ها می گویند بزرگسالانی که علیه کودکان دست به خشونت جنسی می زنند ممکن است انگیزه های متفاوتی برای این کار خود داشته باشند. برای مثال در پدوفیلی واقعی بیشتر با تمایلات جنسی غیرعادی برانگیخته می شوند در حالی که پدوفیلی فرصت طلبانه اغلب با شکست در براورده کردن انگیزه های خود نیرو می گیرند.
درمان و راهکارهای پیشگیری برای خطراتی که جامعه را تهدید می کند بر اساس وضعیت بیمار بسیار متغیر هستند زیرا تحقیقات می گویند بیماران پدوفیلی واقعی بیشتر در خطر بازگشت و تجاوز قرار دارند.
شواهدی وجود ندارد که نشان دهد کودکانی که قربانی تجاوز جنسی بوده اند احتمال بیشتری دارد تا در آینده به بزرگسالان مشکل ساز تبدیل شوند.
بیماران پدوفیلی برای ارتباط جنسی با کودکان در واکنش به اضطراب اجتماعی، اعتماد به نفس کم یا دیگر خصوصیات شخصیتی که باعث رابطه ی جنسی نامناسب با بزرگسالان می شوند بررسی خواهند شد.
شرطی‌سازی آزارنده، اصلاح تحریف شناختی، همدردی با قربانی (نمایش فیلم‌هایی از عواقب رفتار نامناسب با قربانیان)، آموزش جسارت (از جمله آموزش‌های مهارت‌های اجتماعی، مدیریت زمان و ساختاری)، پیشگیری از عود اختلال پدوفیلی (شناسایی محرک‌هایی که موجب این رفتار و قرار گرفتن در موقعیت‌های پرخطر می‌شود و اینکه چگونه می‌توان در این محرک‌ها اختلال ایجاد کرد)، سیستم‌های نظارتی (توجه خانواده به فرد مبتلا و نظارت رفتار او) و البته مراقبت در تمام عمر.
یکی از عوارض جانبی خوب این هورمون درمانی که یافته شده این است که با این روش از هورمون درمانی میل جنسی بیماران پدوفیلی کاهش می یابد و در نتیجه بیشتر می خواهند در روان درمانی شرکت داشته باشند.
راه ها و مکان های مختلفی را برای خلوت با کودکان پیدا می کند.